Ընթերցե՛ք հետևյալ թեման՝ <<Հայաստանը Ք.ա. VII դարավերջից մինչև Ք.ա. 330-ական թվականները>>
Պատասխանե՛ք հետևյալ հարցերին՝
1․ Ե՞րբ և Հայկական լեռնաշխարհի ո՞ր հատվածում էր վերականգնվել Սկայորդու իշխանությունը: Սեպագիր աղբյուրներում ի՞նչ անունով էր հիշատակվում այդ իշխանությունը:
Սկայորդու իշխանությունը վերակնագնվել է Ք․ա․ VII դարի առաջին կեսին Հայկական լեռնաշխարհի հարավ-արևմուտքում։ Սեպագիր աղբյուրներում Սկայորդու իշխանությունը հիշատակվում է Արմե-Շուբրիա անունով։
2․ Ներկայացրե՛ք Պարույր Սկայորդու քաղաքական գործունեությունը:
Պարույրը միավորել է Վանա լճից մինչև Եփրատ ընկած ողջ տարածքը և դաշինք կնքել Մարաստանի և Բաբելոնի հետ ընդդեմ Ասորեստանի։ Ք․ա․ 612 թվականին իր դաշնակիցների հետ գրավում են Ասորեստանի մայրաքաղաք Նինվեն։ Հետո Պարույրը թագադրվել է Մարաստանի արքայի կողմից և ճանաչվել Հայաստանի թագավոր։
3․ Ներկայացրե՛ք (ամփոփ) Երվանդ Սակավակյացի գործունեությունը:
Երվանդ Սակավակյացը Պարույր Հայկազունի հաջորդողն էր։ Նրա անունով էլ Հայկազունիների մի ճյուղն անվանվել է Երվանդական, Երվանդյան կամ Երվանդունի։ Նրա օրոք թագավորություն ուներ 40 հազարանոց հետևակ և 8 հազար հեծյալ զորք։ Սակավակյացը Մարաստանի դեմ պատերազմում անհաջողություն է կրում և ստիպված ճանաչում նրա գերիշխանությունը։ Աժդահակի օրոք Տիգրանը կրկին ապստամբում է, սակայն ապստամբությունը ձախողվում է և հայկական ընտանիքն ընկնում է մարական արքունիքի ծուղակը։
4․ Արդյո՞ք ճիշտ էր Մարաստանի դեմ ապստամբությունը և Աքեմենյան Պարսկաստանի հետ դաշինքը: Հիմնավորե՛ք:
Իմ կարծիքով սա լավ առիթ էր Մարաստանին ասպարեզից դուրս հանելու համար։ Բացի այդ էլ Տիգրանն իմացել էր, որ Մարաստանի արքա Աժդահակը՝ իր փեսան, Տիգրանուհու հետ ամուսնությունն օգտագործում է քաղաքական նկատառումներով։ Տիգրանը և Աքեմենյան Պարսկաստանի արքա Կյուրոս 2-րդը շատ մտերիմ էին, իրար վստահում էին և լավ առիթ էր Մարաստանին ասպարեզից հանելը։ Կարծում եմ ապստամբություն սկսելը և Աքեմենյան տերության հետ դաշինք կնքելը ճիշտ էր, որովհետև հաստատ մեզ չէր խանգարի Աքեմենյան տերության հետ լավ հարաբերություններ ունենալը և դա առաջին հերթին մեր շահերից էր բխում։
5․ Ի՞նչ գիտեք Բեհիսթունյան արձանագրության մասին: Ի՞նչ լեզուներով և ի՞նչ անվանումներով էր հիշատակվում Հայաստանը:
Բեհիսթունյան արձանագրությունը թողել է պարսից հզոր արքա Դարեհ I-ը։ Արձանագրությունները եղել են եռալեզու՝ պարսկերեն, էլամերեն, բաբելերեն։ Պարսկերեն արձանագրություններում Հայաստանը կոչվում է Արմինա, էլմաներենում՝ Հարմինույա, բաբելերենում՝ Ուրարտում։ Բեհիսթունյան արձանագրության սկզբում Հայաստանը չի հիշատակվում ապստամբած երկրների շարքում, ինչը ցույց է տալիս, որ վերջինս լիովին անկախ էր։
6․ Նկարագրե՛ք Աքեմենյան Պարսկաստանի XIII սատրապությունը:
Աքեմենյան Պարսկաստանի XIII սատրապությունը Հայաստանն էր։ Հայկազուն-Երվանդականները Հայաստանի կառավարիչ-սատրապներն էին և Աքեմենյան տերության մեջ կարևոր դիրք էին գրավում՝ խնամիական, ազգակցական սերտ կապեր ունենալով պարսից արքայից արքայի հետ։ Հայաստանի սատրապներն իրենց սեփական պատկերներով ոսկեդրամներ էին հատում։
7․ Ինչպիսի՞ տեղեկություններ է հաղորդում Քսենոֆոնը Հայաստանի մասին:
Քսենոփոնը Հայաստանը նկարագրում է որպես շատ հարուստ, բարեկեցիկ և հյուրընկալ ժողովուրդ ունեցող երկիր։ Քսենոփոնը նշում է, որ չկար մի այդպիսի տուն, որտեղ չլինեին խմիչքներ, մսեղենով կերակուրներ։ Նա նաև նշում է, որ առաջին անգամ գարեջուր է տեսել և փորձել Հայաստանում։